Nederlands: Nap. Dit kalebasschaaltje werd door Van Breugel, eigenaar van de plantage Clifford Kocqshoven, als kruithoorn en als aandenken aan zijn verblijf op zijn plantage mee genomen naar Nederland. Het schaaltje is versierd met twee bloempotten met weelderige en twee engelen met trompeten. De bodem van het schaaltje is versierd met een geometrisch motief, dat volgens Legêne als een soort handtekening van de maker kan worden beschouwd. Het object is volgens Susan Legêne een ware hybride: een Afro-Surinaams product met een Europese versiering en voor typerend Europees gebruik. Het hengeltje en de katoenen draad zijn ongebruikelijk in de Afro-Surinaamse cultuur.

Het object is een van twee kalebassen (H-2552 & H-2553) die met de kleine Suriname-collectie van Van Breugel opgenomen in het Koloniaal Museum. Hier werd het gescheiden van de documentatie en werd het een object, waar men niet meer van wist, waar het voor diende. Beide kalebassen werden toegeschreven aan de Marrons. Legêne wijst erop dat na de emancipatie van de slaven in 1871 in de volkenkundige collecties '… iedere relatie met slavernij verdween ivan objecten uit de slavernijcultuur zelf' (1998, p.386-387). Voor Legêne (en Price) zijn die kalebassen en de twee obia's van de plantage (H-2965 & H-2966, beide collectie in het Tropenmuseum) tevens een indicatie, dat de culturen van de plantageslaven en de marrons aan het begin van de 19de eeuw dicht bij elkaar lagen.

(Bron: Susan Legêne, De bagage van Blomhoff en Van Breugel, Amsterdam 1998, p. 386-387. De aangehaalde citaten van Van Breugel zijn hieruit overgenomen. Tekst: LM, 14 april 2009).. Kom van kalebasschaal met draagbeugel en ingekraste versieringen